Özel okul kurmak ciddi maliyetler getiren bir iştir. Her ne kadar, devletin destekleri olsa da başlangıç giderleri o kadar yüksektir ki, ancak sermaye sahibi kişi veya kurumlar altından kalkabilmektedir. Geçmişte, özel ders parasını biriktiren birkaç öğretmenin bir okul açarak yavaş yavaş büyüttüğü durumlar hayli fazla iken, günümüzde bir veya birkaç öğretmenin bir araya gelerek başlangıç sermayesini oluşturması neredeyse imkansızdır.
Başlangıç sermayesi bu denli büyük olunca bir de üzerine işletme giderleri en az o kadar yük getirince, belli bir süre dayanmak için gereken parayı ortaya koyan yatırımcılar, doğal olarak, okullarını açtıklarını duyurur duyurmaz yüksek miktarda kayıt beklemektedir. Bu nedenle, sektörde isim yapmış kurumlarda görev alan idarecileri ve öğretmenleri transfer etmekte, ünlü okullardan birinin eğitim programını kopyalamakta veya hemen yurt dışı ile bağlantı yollarını araştırmaktadır. Tabii ki bu kadar büyük bir yatırıma girişmeden önce, personel ve sistem transferleri yapılan kurumsal kimlik çalışmaları oluşturulmuştur ancak, eğitimci olmayan bir yatırımcının, eğitim ile ilgili kararları kendi hayal dünyasının ötesinde olmayacaktır.
Okul idarecileri, sistem konusunda, kurucuyu ikna ettikten veya kurucu tarafından ikna edildikten sonra personel görüşmeleri yapmaktadır fakat asıl kurumsal kimlik oluşturma süreci veliler ile kurulan iletişimden sonra şekillenmektedir. Kısacası kervan göçte düzülmektedir. Siz her ne kadar kurumsal kimliğinizi, fiyat politikanızı, eğitim sisteminizi ve yaklaşımlarınızı belirlemiş olursanız olun, kurum ilk açıldığı yıl bilgi almaya ve kayıt yaptırmaya gelen veliler kurumun kimliğini belirleyen unsurlar olmaktadır.
Gelin kötü bir örnek düşünelim. Örneğimizdeki okulun, açılışını duyurduğu yıl 450 öğrencilik bir kontenjanı olsun ve en az 200 öğrenci kaydı almayı hedeflemiş olsun. Ocak veya Şubat ayında kayıt için kapılarını açsın. Haziran ayında gelindiğinde sadece 20 kaydı olsun. Bu durumda kurum idarecilerinin yetkinlikleri sorgulanacaktır fakat kurum idarecileri yada çalışanları da, örneğin, fiyatın çok yüksek bulunduğundan şikayet edecektir. Onlara göre, yeni açılacak bir kurumun, piyasada isim yapmış kurum fiyatlarının çok altında bir fiyat belirlemesi gerekmektedir. Aksi takdirde veli adayları zaten ismine güvendiği ve rüşdünü ispatlamış diğer kurumlara kayıt yaptırma eğiliminde olacaktır. Diyelim ki kurucumuz bu yaklaşımı mantıklı buldu ve fiyatlarını yüzde 40 oranında indirdi. Belirli bir sayıda kayıt alarak okul açıldıktan sonra, başlangıçta hayali kurulan rakama veya pozisyona ulaşmak artık yıllar alacaktır, çünkü kayıt yaptırmış öğrenciler için fiyatları bir yada iki yıl içerisinde yüzde yüzler varan oranlarda yükseltmek kabul edilir olmadığı gibi bu artışlar nedeniyle kurumdan kaydını aldıran veliler başa çıkılamaz bir kötü reklam kaynağı da olacaktır.
Bu örnekte anlattığımız olması zor görünen kötü bir senaryodur. Fakat bu senaryo bir soruna da işaret etmektedir. Veli adayları ile yapılan görüşmeler sonrasında kayıt sayısını arttırmak için alınacak önlemler, okulun kimliğini de belirlemektedir. Bulunduğu semte göre makul seviyelerde fiyat açıklayan bir okulun artık yüksek bedeller ödeyerek farklılıklar oluşturan bir kurum haline gelmesi çok zordur. Bu durumda, civardaki velilerin söz konusu okulu diğerlerinden ayırmak için bir sebebi kalmaz ve örnekteki okulumuz, mahallede bulunan özel okullardan biri haline gelir. Buna rağmen, okul "özel" olduğu için kayıt yaptırmış velilerin beklentisi her zaman yüksek olacaktır. Bu nedenle, söz konusu okulumuz, semtindeki en iyi okul olmaya çalışacak veya öyle olduğunu iddia edecektir. Kurucu ise, hayalini kurduğu, Türkiye'nin en iyi okulu olma düşüncesini süreç içinde bir kenara bırakacak ve ne kadar kar elde ettiğine odaklanacaktır. Bu süreçte hata kimindir ve nerededir?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder